Gebeurd

Het Meneertje spreekt #2

Waar is mijn tip tap?

Sinds kort hou ik de uitspraken van Het Meneertje bij in Notion. Zo kan ik er makkelijk op terugblikken en staan ze allemaal op één plaats. Een ander voordeel van het bijhouden van al die uitspraken op één centrale plaats, is dat ik ze makkelijk hier op “den blog” kan copy-pasten. Dus hierbij de tweede editie van “Het Meneertje spreekt”.

26.01 // Wie is er nu pre-si-dent?

Het Meneertje en Het Vriendje liggen in de zetel en zijn een spelletje aan het spelen op de telefoon. Ik zit wat verder aan tafel met mijn computer, want als de twee heren een spelletje spelen dan gaan ze languit in de zetel liggen en dan is er geen plaats meer voor mij. U mag medelijden met mij hebben. Jawel.

“Dat is een grote weg. Waarschijnlijk in Amerika,” hoor ik Het Vriendje zeggen. Ik vermoed dat ze weer ergens in een virtueel landschap aan het rondsjeesen zijn.

“Is dat waar Donal is?” hoor ik Het Meneertje vragen.

“Donald Trump? Ja,”

“Maar die is wel gek,” lacht Het Meneertje.

“Ja, die heeft wel wat rare dingen gedaan,” hoor ik Het Vriendje zeggen, “Maar hij is nu geen president meer,”

“Wie is er nu pre-si-dent?” hoor ik Het Meneertje vragen. Ik verslik mij half als ik hem dat woord hoor gebruiken en moet een lach onderdrukken.

“Joe Biden is nu president,” antwoordt Het Vriendje zonder meer.

“Aah ja!” hoor ik Het Meneertje zeggen, “Die is wel lief”.

We hebben het misschien een beetje te vaak over de situatie in de USA gehad hier ten huize Verbeelding. Misschien. Zo’n beetje. Maar kijk, soms moet je het wereldnieuws ook even plaatsen voor je drie-jarige.

06.02 // Maar dat doet ni badum

Het Meneertje en ik zitten in mijn bureau terwijl zijn papa beneden aan het bellen is. We tekenen een beetje en ondertussen zoeken we leuke filmpjes op op YouTube. Opeens zie ik een trailer voor een nieuwe anime reeks van Pacific Rim op Netflix. Aangezien zoonlief momenteel gek is op zowel robots als monsters, lijkt me dat wel iets voor hem.

Ik klik er op en samen kijken we met grote ogen naar de kaiju monsters en de robots die vechten. Maar het is en blijft een trailer dus die is snel weer gedaan. Aan het einde van de trailer verschijnt het logo van Netflix en de datum waarop de reeks gereleased wordt.

“Maar dat doet ni badum!” zegt Het Meneertje verontwaardigd wanneer het Netflix-logo verschijnt maar het typische badum-geluid dat erbij hoort niet volgt.

Pavlov z’n hond zou er nog iets van kunnen leren, denk ik.

07.02 // Waar is mijn tip tap?

Vrijdag was een vrije dag op school. Ik had mij beneden aan de eettafel geïnstalleerd om nog wat te kunnen werken terwijl zoonlief aan het spelen was. Mijn laptop had ik achtergelaten op mijn bureau en ik had een draadloos toetsenbord aangesloten op de tablet om daarop te kunnen schrijven.

Uiteraard was Het Meneertje supergefascineerd hierdoor, want normaal gezien is de tablet om filmpjes op te kijken en om op te tekenen.

Deze keer dus niet.

Hij wilde graag zelf ook een beetje schrijven en ik liet hem dus niet. Hij duwde op alle mogelijke knopjes, ontdekte per ongeluk hoe je emoji’s moet toevoegen (iets waar ik al verschillende keren naar had gezocht en niet had gevonden) en liet zich helemaal gaan in de tekstverwerker.

Toen ik zondagochtend YNAB aan het invullen was op mijn laptop, kwam Het Meneertje verbouwereerd bij mij staan.

“Waar is mijn tip tap?” vroeg hij. Dus haalde ik opnieuw de tablet erbij en het toetsenbord zodat hij ook even zijn ding kon doen.

Maar laten we eerlijk zijn, dames en heren, een tip tap is toch een veel cooler woord voor een toetsenbord dan gewoon “toetsenbord”.

16.02 // Waarom heb jij streepjes?

Ik deed een paar weken geleden een grote aankoop bij Lush: bruisballen, douchegel, body lotion,… Natuurlijk bestelde ik ook een aantal zaken voor zoonlief, want die deelt mijn liefde voor uitgebreid badderen. Alleen kan hij nogal wispelturig zijn in zijn badtijd.

Het komt dan wel een keer voor dat hij in bad kruipt met een bruisbal en eens die op is na een paar minuten, hij meteen terug uit zijn bad wil. Dan doe ik meestal vrij spontaan mijn kleren uit en neem ik het bad in kwestie over. Jawel.

Dat gebeurde ook deze avond.

Ik ging in bad zitten en terwijl keek Het Meneertje toe vanop de verschoontafel.

“Waarom heb jij streepjes?” vroeg hij opeens gefascineerd kijkend naar mijn lichaam.

“Streepjes?” vroeg ik verbaasd terwijl ik mij in stilte afvroeg waarover hij het in godsnaam kon hebben. Ik heb hier en daar een stretch mark, maar niet heel erg opvallend. Dus ik begreep niet helemaal goed waarover hij het had. Toen viel de eurocent natuurlijk. Mijn zwembandjes.

“Aaaah! Dat zijn mijn vetjes,” lachte ik, “Dat is waar mama haar buik plooit,”.

En hij plooit, die buik van mij. Believe you me, hij plooit.

Zijn papa die ook in de badkamer vertoefde op dat moment liet zien dat hij ook van die streepjes had (hetzij minder opvallend dan moeder de vrouw) en toen we vroegen of hij ook zo van die streepjes had, kwamen we tot de conclusie dat ons kind geen enkel zwembandje heeft. Of streepjes zoals hij het zelf noemt.

We zullen hem dan nog een dessertje of twee, drie extra laten eten.

3
Gemaakt

Pizzadeeg uit de broodmachine

Pizzadeeg uit de broodmachine

Terwijl iedereen tijdens de eerste lockdown obsessief bezig was met brood bakken, was ik obsessief aan het experimenteren met pizzadeeg. Het ging zelfs zover dat Het Vriendje en ik tijdens de middagdutjes van Het Meneertje (waar is de tijd dat Het Meneertje middagdutjes deed) allerhande pizzadeeg recepten samen keken op YouTube. Good times.

En ik leerde veel over pizza maken tijdens die maanden. Zo bleek dat je nooit een perfecte pizza uit een gewone oven kan krijgen, omdat die gewoon niet warm genoeg worden in vergelijking met een steenoven. Maar er waren wel wat trucjes die je kon toepassen om het allemaal wat beter te krijgen. Zo kan je je deeg een nachtje laten staan in de koelkast voor je het gebruikt en kan je je grillstand aanzetten tegen het einde van de baktijd om toch wat meer kleur te krijgen op de bovenkant van je pizza.

Mijn deeg maak ik nog steeds in mijn broodmachine. Iedere Italiaanse mama krijgt waarschijnlijk een zenuwinzinking als ze dat leest, maar kijk.

Benodigdheden voor het deeg

  • 245ml water
  • 2,5 eetlepel olijfolie
  • 3/4 theelepel zout
  • 1,5 eetlepel suiker
  • 490g witte broodbloem
  • 1,5 theelepel instantgist

Benodigdheden voor de tomatensaus

  • Een blik gepelde tomaten
  • Een ajuintje
  • Een teentje of twee, drie knoflook
  • Basilicum
  • Oregano
  • Balsamico-azijn
  • Optioneel: paprikapoeder

Werkwijze

  • Doe eerst het water, de olijfolie, suiker en zout in de mengbak van de broodmachine.
  • Voeg vervolgens de bloem toe en maak daarna een kuiltje in de bloem waar je de gist in doet.
  • Zet je broodmachine op deegstand en laat de machine het boeltje kneden. Mijn machine doet er ongeveer anderhalf uur over, dus je hebt nog even tijd om een boek te lezen of zo.
  • Na een dik uur is het tijd om terug in actie te schieten. Leg je boek opzij en neem er een kleine pot bij. Hak de ajuin en knoflook fijn. Doe wat olijfolie in de pot en fruit de ajuin en knoflook.
  • Voeg vervolgens de gepelde tomaten toe samen met de kruiden en een scheutje balsamico-azijn. Je kan ook nog wat zout en peper toevoegen als dat je ding is. Zelf voeg ik vaak een snuifje paprikapoeder toe, maar dat is waarschijnlijk omdat ik overal paprikapoeder aan toevoeg.
  • Laat dat allemaal maar lekker doorpruttelen op een laag vuur. Roer er af en toe een keer in zodat het niet begint aan te branden. Hoe langer je de saus laat pruttelen, hoe meer die indikt natuurlijk. Je wil nog wel een beetje vloeibaarheid, maar niet te veel anders maakt de saus je deeg te nat.
  • Ondertussen kan je de toppings voor je pizza al beginnen voorbereiden en de oven voorverwarmen op 225°C (of het hoogste wat je oven kan). En leg ook al wat bakpapier op een ovenplaat, tenzij je van plan bent om een ovensteen te gebruiken. Als je een ovensteen gebruikt, zet die dan in je oven van zodra je die aanzet.
  • Eens je deeg klaar is, kan je dat verdelen in bolletjes. Wij maken van deze hoeveelheid deeg twee grote en één kleine pizza voor Het Meneertje, maar wij zijn dan ook grote pizzafans. Je kan er vermoedelijk ook vier gemiddelde pizza’s uit krijgen.
  • Het moeilijkste aan het maken van een pizza vind ik het deeg uitrekken. Ik heb het heel lang met een deegrol gedaan, maar dat is eigenlijk absoluut not done in de pizzawereld. Oeps. Maar het is wel makkelijker, dus you do you. Ik krijg mijn eigen uitrektechniek even niet uitgelegd. Mea culpa.
  • Leg je deeg nu op je voorbereidde ovenplaat en begin de pizza te beleggen. Eerst een laag saus, maar zeker niet overdrijven met de saus. Daarna al de toppings en hierbij geldt ook less is more.
  • Knal de pizza’s in de oven en wacht ongeveer tien minuten. Zet na ongeveer vijf à zes minuten de grill ook aan, maar hou alles goed in het oog. Eens de grill mee begint te doen, kan het snel gaan en we willen geen aangebrande pizza. Nope. Als de korst van je pizza en de kaas bovenop goudbruin is, dan is hij klaar en mag hij uit de oven.
  • Je kan je pizza vervolgens nog afwerken naar keuze: wat basilicumblaadjes, wat olie, wat gedroogde basilicum en/of oregano,… You do you. Hoe je je pizza ook afwerkt, laat het je smaken.
0
Gelezen

Romancing Mister Bridgerton

Toen ik eind vorig jaar ergens de trailer voor Bridgerton op het Netflixkanaal zag wist ik dat dat helemaal mijn ding zou zijn: een beetje Jane Austen, een beetje Gossip Girl, vertelstem van Julie Andrews en héél veel mooie kostuums. Het was pas iets later dat ik te weten kwam dat de serie gebaseerd was op een reeks boeken.

En ik weet dat er heel wat mensen na het zien van de Netflixreeks op de boeken zijn gesprongen, maar intussen weten jullie misschien wel dat ik niet zo’n fan ben van trilogieën en reeksen. Ik lees het liefst van al stand alones, boeken die op zichzelf staan. Maar na het zien van de reeks begon het toch te kriebelen. Ik verdiepte me een beetje en het bleek perfect mogelijk te zijn om de boeken apart te lezen. Ieder boek volgt één van de Bridgerton kinderen: het eerste volgt Daphne, het tweede Anthony,… Ik was vooral geïnteresseerd in Penelope. Zij is uiteraard geen Bridgerton, maar dit muurbloempje zwijmelde wel helemaal over de derde Bridgerton-zoon: Colin.

Dus zei ik: “Het leven is te kort om eerst al die andere boeken te lezen voor ik aan Penelope toekom, dus den boom in ermee. Ik lees boek vier en de rest kan me niet schelen”. Voor de andere Bridgertonkinderen hun verhalen wacht ik met veel plezier op de Netflixverfilmingen. Daarvoor kan ik zeker het geduld opbrengen, maar Penelope, daar wilde ik graag meer over weten. Want hey, ros, mollig muurbloempje met een vlotte pen, herkenbaar en al.

En zo geschiedde. Ik las het vierde boek.

Over de korte inhoud kan ik bijzonder kort zijn: we zijn zoveel jaren later. Penelope is een oude vrijster (met haar achtentwintig jaar) en Colin keert terug van één van zijn vele reizen. Opeens ziet Colin het muurbloempje wél staan, maar datzelfde muurbloempje draagt een groot geheim met zich mee. Dum. Dum. Duuuuum.

Laten we het zeggen zoals het is: dit boek was geen hoogvlieger. Ik heb me serieuze vragen gesteld of Colin wel zo’n toffe peer is als hij lijkt en wel een geschikte partner is voor Penelope, want oh boy. Die kerel kan een pakske zagen. Dus dat zorgde er wel voor dat ik met een wrang gevoel verder las. Moest er ooit een man zo doen tegen een vriendin van mij zoals Colin doet tegen Penelope, dan zou ik haar toch ook even apart nemen en zeggen: “Meid, is dit een goed idee?”

Daarnaast lees je ongeveer zeven keer dezelfde discussie tussen Penelope en Colin in dit boek en pfff… Dat begint na een tijdje ook te vervelen. Ik denk dat ik de laatste twintig of vijftien procent van het boek eerder diagonaal heb gelezen.

Maar ik ben blij dat ik het heb gelezen en dat ik niet moet wachten tot het jaar onzes heeren 2028 (wat omgerekend zo’n driehonderdvierendertig jaar is in lockdownjaren) of zo voor ik het verhaal van Penelope verder kan volgen. En uiteindelijk was het entertaining genoeg dat ik het uitlas op een paar dagen tijd. Dat dan weer wel.

Aan de andere kant: voor wie de Netflixreeks nog niet gezien heeft, misschien toch eens werk van maken.

0

Pin It on Pinterest