Badeendje

20 dingen die ik graag doe

In een niet zo ver verleden maakte ik een blogbericht met daarin een opsomming van twintig dingen die ik graag doe. Afgelopen weekend zag ik bij Sofie opnieuw zo’n lijstje opduiken met twintig dingen die zij graag doet. Zij had er ook al ééntje gepost in het verleden, maar het was tijd voor een update. Ondertussen zag ik nog zo’n lijstje opduiken bij Annelies. En ik kon natuurlijk niet achter blijven. Nope.

  1. Lezen (gisterenavond, non-fictie in bad)
  2. Een bad nemen met bruisbal (gisterenavond en zo goed als iedere zondagavond)
  3. Tekenen of illustreren (vorige week vrijdag)
  4. Fitness (deze ochtend)
  5. Bloggen (nu… uiteraard)
  6. Fietsen (deze middag naar de tandarts gefietst en nét niet omver gewaaid)
  7. Schrijven (een nieuwsbrief, deze middag, begonnen met schrijven in de wachtkamer bij de tandarts, thuis afgewerkt)
  8. Trailers kijken (deze middag de trailer voor seizoen drie van Bridgerton nog eens opnieuw gekeken… ik ben aan het aftellen naar 16 mei)
  9. Knutselen en prutsen met zoonlief (gisterenochtend met strijkparels een welkom-terug-kadootje gemaakt voor de juf die een tijdje afwezig was)
  10. Knutselen en prutsen in mijn eentje (da’s al effe geleden)
  11. Naaien (een paar weken geleden een proefversie van een rok op maat in elkaar genaaid, het kriebelt om meer te naaien, maar ik maak er geen tijd voor)
  12. Cosy games spelen (een tiental minuten geleden maakte ik weer een stad in Dorfromantik)
  13. Wandelen (daarnet om zoonlief af te halen bij de naschoolse opvang)
  14. Slapen (afgelopen nacht uiteraard… my god, ik slaap graag)
  15. Websites maken (vandaag… sjanske dat het mijn job is)
  16. Legosets in elkaar steken (twee weken geleden zette ik Lego Stitch in elkaar)
  17. Zwemmen (waterrat for life, maar al weer even geleden dat ik nog heb rondgeploeterd in een zwembad)
  18. Film kijken, al dan niet in de cinema (zaterdag een film gekeken op Netflix, laatste keer cinema was 3 april)
  19. Op restaurant gaan (ik heb mijn kalender er moeten bijhalen hiervoor: 26 maart)
  20. Vertoeven in goed gezelschap (het weekend van 6 en 7 april was een bijzonder fijn en goedgevuld sociaal weekend)

Volgens mij zou ik nog twintig dingen kunnen opnoemen die ik graag doe en die mij blij maken. Er zijn gewoon heel veel zaken die mij blij maken. Naar bibliotheek gaan! Pizza eten! Pretparken bezoeken! De zee zien!

De twee dingen die ik deze week nog wil doen:

  • Naaien: ik was dit weekend op zoek naar een leuk patroon voor een t-shirt voor zoonlief en ik denk dat ik dat gevonden heb. Dat is optie één voor een naaiproject. Optie twee zijn poppenkleren voor deze dame. Ik weet niet waarom, maar het idee om poppenkleren te maken voor Louisa spookt al even door mijn hoofd (en ja, mevrouw zit in mijn bureau en kijkt iedere dag nogal minachtend neer op mij)
  • Op restaurant gaan en vertoeven in goed gezelschap: gelukkig staat er deze vrijdag een lunchke op de planning! Hoera!

 

3

Miss Benson’s Beetle

Miss Benson's Beetle - Rachel JoyceJaren geleden las ik De Onwaarschijnlijke Reis van Harold Fry en later ook het vervolg op dat boek The Love Song of Miss Queenie Hennessy. Dat ik een boon had voor het werk van Rachel Joyce, dat was duidelijk. Of misschien was het enkel voor Harold Fry, want ik probeerde ook The Music Shop en dat boek legde ik uiteindelijk opzij. Maar toen ik Miss Benson’s Beetle zag passeren in de online bibliotheek, besloot ik het boek toch een kans te geven.

In 1950 besluit Miss Benson dat ze het heft in eigen handen gaat nemen. Ze loopt letterlijk weg op haar werk en begint een reis te plannen waar ze al haar hele leven van droomt. Maar voor ze kan beginnen aan haar reis naar de andere kant van de wereld om daar op zoek te gaan naar een zeldzame kever waar haar vader steeds over vertelde, moet ze eerst nog een assistent weten te vinden. Eéntje die haar kan bijstaan tijdens haar zoektocht. Wanneer de vrouw die ze selecteerde als assistent last minute haar plannen afzegt, besluit ze de hulp in te schakelen van een andere dame die ze eerder niet selecteerde: Enid Pretty. De twee zijn complete uitersten, maar ze lijken elkaar perfect aan te vullen.

Dit boek had een gelijkaardige stemming als Harold Fry: er is een lange reis, er zijn veel kleurrijke personages,… In dit boek staat de vriendschap tussen de twee dames centraal. Je ziet hen naar elkaar toegroeien doordat ze de ene na de andere moeilijke situatie samen doorspartelen, maar ook doordat ze elkaar steeds beter leren kennen. Ze delen hun duistere geheimen uit hun verleden en dat schept een sterke band. En het is mooi om die vriendschap traag maar gestaag te zien groeien.

Wat dit boek wel had, dat ik me niet herinner aan Harold Fry is de onderliggende spanning. Doorheen het boek zijn er korte hoofdstukken die vertelt worden vanuit het perspectief van een bepaald personage dat de twee dames in het oog houdt. Je wordt daardoor als lezer even uit het verhaal gerukt waardoor je even een ongemakkelijk gevoel ervaart. Net dat gevoel zorgt ervoor dat de spanning opbouwt en dat je op het puntje van je stoel zit. Er wordt echt naar een stevige climax gewerkt en ik was eigenlijk heel blij met hoe Rachel Joyce heel dit verhaal afwerkt.

Doorgaans ben ik nogal fan van verhalen die goed vooruit gaan. Dit was een eerder traag boek, het kabbelt traag verder, maar ik heb er ontzettend van genoten. Rachel Joyce kan personages als geen ander tot leven brengen. Het lijkt alsof het echte mensen zijn en dat zorgde ervoor dat ik steeds opnieuw wilde verder lezen, want ik wilde weten hoe het ging met Miss Benson en Enid Pretty daar op dat eiland ergens aan de andere kant van de wereld.

Misschien moet ik de andere boeken van Rachel Joyce toch nog eens een kans geven. Wie weet zijn dat toch ook pareltjes.

Miss Benson’s Beetle verscheen bij mijn weten enkel in het Engels. Je kan het vinden in de digitale bibliotheek, de betere boekhandel of online bij Bol. Daar betaal je voor de papieren versie €9,90 en voor de digitale versie €6,99.

0

Over mieren met rode poepkes

Zondagochtend voelde ik me niet zo geweldig. Ik had weinig geslapen en mijn maag voelde als een baksteen. Het liefst van al had ik gewoon de hele dag in mijn bed blijven stinken, maar dat was helaas geen optie. Gelukkig had Het Vriendje mij wat langer laten uitslapen en was hij opgestaan met zoonlief ook al was het eigenlijk zijn “uitslaapdag”.

Zondagochtend is één van de ochtenden waarop Het Vriendje naar de plaatselijke fitness trekt. Uiteraard zei ik dat hij moest gaan (wie ben ik om hem tegen te houden?), maar op voorwaarde dat ik mocht schermen met zoonlief. We proberen hier, net als in vele andere huishoudens, de schermtijd wat te beperken. Moesten we Het Meneertje laten doen, dan zou hij uren aan een stuk op een scherm bezig zijn. Soms vind ik het wel wat hypocriet dat we er bij hem regels rond maken, maar dan zelf acht uur aan een stuk op een computer werken. Soit. Iets over oogjes die nog moeten ontwikkelen en zo.

Zoonlief vond die voorwaarde natuurlijk helemaal top en haalde er meteen YouTube Kids bij. De filmpjes die hij eerst selecteerde waren allemaal Shorts van een dertigtal seconden. Dat was het ook niet. Gelukkig zag ik een thumbnail van een aantal mieren rond een grote, rode vlek. Een timelapse! Het Meneertje heeft een periode gehad dat hij helemaal gefascineerd was door filmpjes waar de tijd heel snel verstrijkt zodat je kan zien wat er gebeurt met een glas fruitsap dat je niet opdrinkt. We keken allebei met open mond hoe de mieren in minder dan een uur tijd de grote, rode vlek (één of ander zoet drankje) helemaal lieten verdwenen.  Wat ons vooral opviel was dat die rode drank zichtbaar was in hun achterlijf nadat ze het hadden opgedronken. Hoe cool is dat?!

Daarna keken we nog een aantal filmpjes, het ene al wat gortiger dan het andere. We besloten dat de fishsticks die beschimmelde en het gehakt dat vijftien dagen in een kom bleef liggen de gortigste van de hoop waren (zo. veel. maden). Bij dat laatste filmpje riepen we net niet heel de buurt met elkaar met onze “eeeeww” en “eeeeikes!”. Het was dat mijn maag al niet optimaal was, anders was ik waarschijnlijk kotsmisselijk geworden bij het zien van die beelden.

“Da’s wel leuk hé, zo samen dingen kijken?” vroeg zoonlief na het misselijkmakende einde van de fishsticks timelapse. Zijn oogjes blonken helemaal. Ik vrees dat ik in de nabije toekomst nog heel wat van die filmpjes ga mogen aanschouwen, maar het was wel leuk en zelfs een beetje leerrijk. Dat moet ik hem wel geven.

2