Begin maart zei ik vaarwel aan Instagram. De app werd van mijn telefoon gegooid in eerste instantie om tijdens mijn sabbatmaand niet afgeleid te raken, om geen fomo te krijgen en ook wel een beetje omdat ik mijn kop in het zand wilde steken als het aankwam op wereldnieuws. Na maart heb ik de app niet opnieuw geïnstalleerd en dat wil ik precies wel zo houden.

Alleen heb ik het altijd leuk gevonden om foto’s te delen. Het liefst van al de meest random foto’s van zaken die je doorheen de dag tegenkomt. Een kat die heerlijk in het zonnetje ligt te soezen. Een grappig patroon in de straatstenen of in de wolken. Een mevrouw met een rode jas die met een grote wolfshond door het bos wandelt. Dat is het aspect van Instagram dat ik altijd zo fijn heb gevonden: je krijgt een kleine glimps van hoe andere mensen naar de wereld kijken.

En ja, technisch gezien kan ik zulke beelden nog steeds delen via de website van Instagram of via een externe service. Zo doe ik het voor mijn professionele account. Maar om de één of andere reden voelt dat toch niet helemaal hetzelfde.

Toen er onlangs in mijn nabije omgeving steeds vaker en vaker Strava werd vermeld, heb ik het uiteindelijk geïnstalleerd. Ik dacht altijd dat het een app was voor extreem sportieve mensen. Je weet wel, mensen die trainen om een marathon te lopen en zo. Niet mensen zoals mij die vooral wandelen en al eens terug te vinden zijn in de plaatselijke fitness. Mispoes, zo blijkt. Je kan er gewoon wandelingen en fietstochtjes tracken.

Dus installeerde ik de app en verzamelde er een whopping acht volgers. Acht mensen die ik ken: Het Vriendje, familie, ex-collega’s,… En wat blijkt? Er is niets leuker dan een wandeling te maken, random foto’s te schieten en die te delen met die acht mensen.

Die acht mensen geven al een keer een kudo (een Strava like), maar that’s it. Er zijn geen verwachtingen naar likes toe, je moet niet om de zoveel tijd posten om het algoritme gelukkig te houden en iedereen krijgt gewoon al je activiteiten in chronologische volgorde te zien. Jouw feed bestaat uit activiteiten van anderen in chronologische volgorde. And that’s it. Meer moet dat niet zijn.

Strava is momenteel wat Instagram voor mij was in de beginjaren. Ik deel er enkel foto’s die ik maak tijdens wandelingen, maar het is toch tijdens die wandelingen dat ik de boeiendste foto’s maak. Het doet deugd om daar even mijn ding te kunnen doen en wandelen deed ik toch al.

4

We hebben hier ten huize Verbeelding een uitslaapregeling. Normaal gezien mag ik op zaterdag wat langer in mijn bed blijven stinken. Het Vriendje staat dan samen met Het Meneertje op en brengt zoonlief dan naar zijn hobby. Zondagochtend entertain ik zoonlief en mag Het Vriendje wat langer blijven ronken.

Maar vandaag trok Het Vriendje naar het Gentse om daar deel te nemen aan de Strong Viking. Iets met lopen, parcours en modder. Veel modder. Dus rolde ik deze ochtend wat vroeger dan op andere zaterdagen uit mijn bed. Ik blijf hopen dat zoonlief ooit besluit dat halfzeven à zeven uur NIET het ideale uur is om op te staan in het weekend, maar voorlopig is dat zijn uur. Het maakt niet uit of het een schooldag, weekend of een vakantiedag is. Halfzeven à zeven uur worden wij gewekt door onze menselijke wekker. Mijn wraak zal zoet zijn, eens hij tiener is. MARK. MY. WORDS.

Soit. Ik had besloten van het uurtje tijdens zijn hobby gebruik te maken om even te gaan wandelen in het bos. Het weerbericht voorspeelde (weer) regen tegen de namiddag en avond en ik had niet bepaald zin in de zoveelste doorweekte avondwandeling. Een ochtendwandeling door het bos dus. Strak plan. Zoonlief werd gedropt en ik wandelde verder naar de plaatselijke groene long.

Ik wandelde steeds dieper en dieper het bos in, tot ik in de verte een rode vlek zag. Een oudere dame met een felrode jas. Naast haar liep haar trouwe viervoeter, een hond waar je makkelijk op kon paardrijden. “Ha! Daar lopen Roodkapje en de wolf!” bedacht ik me terwijl ik een foto maakte van hen. Ze bleven staan terwijl ik dichter en dichter bij kwam. Toen ik ze voorbij stak op de modderige bosweg, begroette ik de vrouw vriendelijk en zij wenste me ook een goedemorgen.

“Kijk, niets om bang voor te zijn,” hoorde ik haar tegen de grote hond zeggen die naast haar stond. Ik keek even achter me en zag het dier met grote ogen naar me kijken, de oren helemaal gespitst. Ze bleven nog even staan terwijl ik verder wandelde en niet probeerde uit te schuiven in de modder. Deze Roodkapje had duidelijk geen boze wolf, maar een bange wolf aan de lijn. Ha!

2

Op mijn 37ste verjaardag maakte ik een lijst met veertig dingen die ik graag wilde doen voor ik veertig word. Ik heb nog iets meer dan een jaar voor die nieuwe voordeur er is, maar het leek me leuk om die lijst er nog eens bij te nemen en een check in te doen.

Done

1. Een quilt maken en niet ééntje die enkel uit gewoon vierkantjes bestaat. De metiquilt telt wel, vind ik zelf.
2. Een fitness routine vinden die bij me past. Still going strong.
3. Bloed doneren
4. Een paar maanden niet werken om op adem te komen en tijd te maken voor creativiteit. In maart nam ik een korte break van mijn werk om exact dit te doen. Het had gerust wat langer mogen duren, maar ik heb er van genoten.
5. Een tattoo laten zetten. Daar loop ik intussen toch ook al even mee rond.
6. Een keer iets zots doen met mijn haar
7. De slaapkamer van zoonlief herinrichten. Het is nog niet helemaal honderd procent, maar de kamer is wel andere ingericht.

Work in progress

1. Een kinderboek schrijven, illustreren en publiceren. Ik schreef in maart een verhaal dat ik zelf heel leuk vond en dat hier ten huize Verbeelding best wel goed onthaald werd (zoonlief is bijzonder kritisch). Er moet nog wat gefinetuned worden, maar daarna kan ik er verder mee aan de slag.
2. Een fictieschrijfsel delen met de wereld.
3. Een rok op maat maken.
4. Een bloes op maat maken. Ik ben bezig aan een patroon voor een t-shirt op maat. Technisch gezien is dat een bloes uit tricot. Dus dat telt voor dit puntje.
5. 100 boeken lezen. Als ik goed heb geteld dan heb ik sinds mijn 37ste verjaardag 72 boeken gelezen. Lijkt mij redelijk correct te zijn.
6. 100 films kijken. Ik zou dat eigenlijk ergens moeten bijhouden, maar volgens mij kijk ik minstens één film elke twee weken, vaak meer.
7. Terug wat meer tekenen & illustreren omdat het leuk is
8. De zolder verbouwen

Nog niet gestart

1. Naar Disneyland gaan. Zoonlief heeft blijkbaar niets met Disney en wil niet naar Disneyland gaan. Hoe kan dit kind mijn genen hebben?! HOE?!
2. Bladerdeeg maken
3. Melocakes maken
4. Op een Polaroid avontuur gaan
5. Een jurk op maat maken
6. Zelf lingerie maken
7. Een skincare routine vinden (bring on the rimpels!)
8. Een rugzak naaien
9. Een weekendje weg met Het Vriendje zonder zoonlief. We hebben de afgelopen maanden wel een paar rustigere weekends gehad met dank aan de scouts. Dat telt waarschijnlijk niet voor dit puntje, maar het is een begin.
10. Een weekendje weg met de zus
11. Verblijven in een tiny house
12. Onze slaapkamer herinrichten
13. Mijn bureau een make over geven
14. Beginnen beleggen
15. Een kaartspel ontwerpen bv. een kwartet of een memory
16. Project Brooddoos terug oppikken
17. Alleen op reis gaan naar het buitenland
18. Iets memorabel doen voor mijn veertigste verjaardag

En ja, als je al die puntjes optelt kom je niet aan veertig. Dat komt omdat ik een aantal puntjes te persoonlijk vond en niet wilde delen hier. Van die puntjes zijn er intussen ook vier afgevinkt. Hoppa!

In totaal zijn dat er dus al 11 van de 40 die afgevinkt zijn. Dat is niet slecht. Absoluut niet slecht! De kans dat ik alle puntjes kan afvinken is eerder klein, maar zoals altijd is deze lijst geen moetje, maar vormt het een rode draad en ik maak er het beste van.

3