De afgelopen jaren maakte ik altijd een lijstje met doelstellingen voor het nieuwe jaar. De 19 van 2019. De 20 van 2020. Logischerwijs zouden er dus dit jaar 23 items op het lijstje moeten staan. Laten we eerlijk zijn, dat is veel. Teveel.

Plus misschien heb ik ook nog ergens een 40 before 40 lijst rondslingeren. Misschien. Ahum. Want die mijlpaal komt met rasse schreden dichterbij. Vraag me niet hoe het kan dat ik over dit en een paar jaar veertig wordt, maar blijkbaar is het een ding.

Dus voor 2023 hield ik het eerder eenvoudig. Er zitten uitdagingen tussen, maar er zitten evenzeer items tussen die al ieder jaar op mijn lijst hebben gestaan zoals 30 boeken lezen. Dat is er ééntje dat ik ieder jaar op de lijst zal zetten, zolang het kan.

• 30 boeken lezen. Net zoals vorig jaar, het jaar ervoor, het jaar daarvoor,… Dertig boeken is ideaal voor mij. Niet te veel. Niet te weinig. Gewoon goed. En graphics novels tellen uiteraard mee, want die lees ik te graag.
• Een jurk naaien voor het trouwfeest van een vriendin eind mei. Dat geeft me nog wel wat tijd. Het thema is boho, dus daar kunnen mijn innerlijke hippen en ik wel wat bij verzinnen. En moest het toch niet op tijd klaar geraken wegens omstandigheden, dan kan ik nog altijd iets kopen. No worries.
• Vaker met de auto rijden. Als ik het goed heb, stond dit er vorig jaar ook op. Oeps. Ik werk van thuis. Ik woon vlakbij een treinstation met een directe verbinding naar zowel Brussel als Leuven, twee andere grote stations. De benzineprijzen waren in 2022 zot duur. Vorig jaar zat ik dus welgeteld één keer achter het stuur en dat was om de auto te verplaatsen in de straat. Sja.
• Bladerdeeg maken. Deze stond er vorig jaar ook op. Het blijft in mijn hoofd zo’n gigantische onderneming om bladerdeeg te maken, maar waarschijnlijk valt het wel mee eens je het in je vingers hebt. Ik dacht ook altijd dat sandwichkes maken zo’n omslachtig ding was. Daarom dat het op een bepaald moment bij mijn doelstellingen stond. Nu maak ik bijna om de twee weken op zondag sandwichkes en stelt het niets meer voor. Op dat punt wil ik ook raken met bladerdeeg.
• Melocakes maken. Ooit al eens huisgemaakte melocakes gegeten? Nee. Het is de moeite. Dus wil ik ze zelf kunnen maken. Zo simpel is het.
• Mijn bureau een make over geven. Zoals ik eerder al schreef: ik werk van thuis. Mijn bureau is een ruimte waar ik een flink pak van mijn tijd doorbreng en de bedoeling is dat ik er creatief werk lever. Maar de bureau is alles behalve creatief ingericht. Het is dan ook een bijzonder compacte ruimte. Ik noem mijn bureau niet voor niets “mijn schoendoos”. Naast de inrichting wil ik investeren in mijn zitcomfort, zoals dat mooi noemt: een goede ergonomische stoel en een standing desk.
• Alleen op workation. Nog een item dat ik herhaal van vorig jaar. Eéntje dat ik wél schrapte. Vorig jaar trok ik in mijn uppie naar Mechelen om daar een paar dagen op een appartementje door te brengen en lang en hard na te denken over mijn zaak. Datzelfde ga ik in maart opnieuw doen, maar dan met zicht op zee. Jawel.
• Rok op maat uitwerken. Vorig jaar begon ik terug vaker te naaien. Dat was vooral te danken aan Tamara en haar online naailessen. Zij biedt ook online patroontekenlessen aan voor verschillende kledingstukken: rok op maat, bloes op maat en broek op maat. In de eerste twee heb geïnvesteerd omdat het iets is wat ik al ZO lang wil leren, maar het kwam er maar niet van op mezelf. Vorig jaar heb ik al een eerste aanzet gemaakt voor mijn basispatroon, maar uiteraard moest er nog één klein dingetje aangepast worden. Eén. Klein. Dingetje. Bon. Dat is dus voor dit jaar. De bloes op maar zou ook fijn zijn, maar laten we beginnen met die rok.
• Een bralette naaien. Eind vorig jaar naaide ik tijdens de online naailes een prinsessenjurk. Daarbij gebruikte ik allerhande materialen die ik nog nooit eerder had gebruikt. Eéntje daarvan was mesh, een materiaal dat ook gebruikt wordt voor lingerie. Ik had verwacht dat dat onhandelbaar zou zijn en alle kanten uit zou schuiven onder mijn naaimachine, maar niets was minder waar. Het liet zich gewillig bewerken. Dus besloot ik mij eens te wagen aan lingerie. Waarom ook niet?
• Spelen met eten. Je weet wel, terug wat meer experimenteren, misschien Project Brooddoos terug oppikken,… Sinds september vorig jaar nemen we af en toe een HelloFresh doos en het maakt me zo blij om bezig te zijn met ingrediënten die ik niet ken of om bekende ingrediënten op een andere manier te gebruiken. Mijn lijf heeft deugd van de variatie die het met zich meebrengt, dus waarom dat niet wat vaker doen?

Dat zijn ze. Done. Meer moet dat ook niet zijn. Twee items kan ik sowieso al schrappen, want die dertig boeken die lees ik sowieso (ik zit aan boek vier intussen) en de workation staat al geboekt. Nu is het dus een kwestie van die andere puntjes niet uit het oog te verliezen, want dat durft al eens te gebeuren.

En die 40 before 40 lijst? Die deel ik misschien ooit nog wel een keer. Misschien. Ooit.

Al een aantal jaren is het duidelijk uit mijn jaarlijkse doelstellingen dat ik meer achter mijn naaimachine wil kruipen. Het blijft iets wat ik ontzettend graag doe, maar waar ik niet altijd bewust tijd voor maak. Dus meestal naai ik een keertje om de zes maanden of zo. Schaamtelijk, I know.

Als ik dan al een eens iets naai, dan zijn dat vaak truien of t-shirts voor Het Meneertje. Ik maak ze zelfs altijd met hetzelfde patroon. Yup. Dat is leuk, versta me niet verkeerd, maar vroeger, back in the day, ging ik geen enkele uitdaging uit de weg. Ok, misschien knoopsgaten. Knoopsgaten waren nooit helemaal mijn ding. En blinde ritsen zorgden soms ook al eens voor het nodige gevloek. En kwamen die knoopsgaten of andere uitdagingen op mijn pad, dan was er altijd wel een naaivriendin die, al dan niet tijdens een naaiclubavondje, klaar stond met wijze raad.

Zo maakte ik heel veel kleren die me eigenlijk als gegoten zaten. Kleren waar compleet willekeurige mensen me over aanspraken op straat en me complimentjes gaven. Kleren waar ik me goed in voelde en die niet na een paar keer dragen al kapot gingen. Good times. Good times.

Naaien voor mezelf was een aantal jaren geleden gewoon makkelijker. Er was meer tijd en meer energie wat op zich al grote factoren zijn, maar er waren ook ettelijke kilo’s minder. Jawel. Het ging zelfs zo ver dat ik een “standaardmaat” kon maken zonder aanpassingen omdat ik blijkbaar standaardverhoudingen had. Dolletjes. Nu zijn die verhoudingen een beetje gewijzigd en werd deze zandloper eerder een stevige balk. Je weet wel, een zwangerschap en een pandemie later, dat doet al een keer iets met een mens zijn lijf. Het is al een hele poos geleden dat ik mijn maten heb genomen, maar toen ik dat het laatst deed, moest ik drie maten met elkaar combineren om een kleedje te maken. Dan is mijn goesting meteen ver te zoeken.

Daarnaast is het dan ook nog eens de bedoeling om toch een aantal van die ettelijke kilo’s te laten verdwijnen. Dus waarom dan naaien voor jezelf, wetende dat je over een aantal maanden een kledingsmaat minder zal hebben?!

Om maar te zeggen: er waren genoeg redenen om niet voor mezelf achter de naaimachine te kruipen.

Alleen is naaien net zo geweldig voor je zelfbeeld. Serieus! Koop je kleding in de winkel? Dan zit er gegarandeerd altijd wel iets raar, zelfs al heb je een “standaardmaat”. Bij de ene zijn de broeken altijd te lang, bij de ander altijd te kort. Bij nog iemand anders spannen de bloesjes altijd rond de boezem, bij de ander floddert alles maar wat. Kleding die op maat gemaakt is en goed past, staat je altijd beter dan eender wat je uit een winkel koopt. Het maakt niet uit of je een maat 36 hebt of een maat 56 hebt. Draag je kleding die je goed staat én je goed past? Dan ga je je automatisch beter voelen.

Verandert je lijf dan weer? Dan kan je nog altijd je zelfgemaakte kledingstuk verder aanpassen. Als er iets is van alle YouTube kanalen die ik volg rond historische kleding en kostuums, dan is het dat wel. Onze voorouders hadden dat goed in het snotje, dat lijven veranderen, en voorzagen gewoon meer dan voldoende naadwaarde. Ideaal om uit te laten of in te nemen wanneer het nodig is.

Dus ja. Ik schreef me in voor online naailes bij The Fashion Basement. Een naailes waarbij je zelf je project mag kiezen, maar wel de nodige begeleiding krijgt. Een naailes waardoor ik iedere week zeker drie uur aan het prutsen zal zijn met een naaisel. Voor mezelf. En dat drie maanden aan een stuk. Nu moet ik alleen nog beslissen wat ik eerst wil maken, want hoewel ik de afgelopen jaren dan misschien niet veel voor mezelf heb genaaid, heb ik wel bijzonder veel naaipatronen voor mezelf verzameld. Ahum. Kuch.