Als je veertig dagen vanaf 5 maart telt, dan kom je op vandaag uit, maar 40 Dagen Bloggen loopt meestal gedurende de Vastenperiode, dus er zijn nog enkele dagen om wat blogberichten uit de mouw te schudden. Het leek me wel interessant om alvast even terug te blikken op de afgelopen weken.

• Kwaliteit boven kwantiteit. Naarmate 40 Dagen Bloggen verder en verder vordert, merk ik dat ik steeds meer en meer grijp naar stokjes en lijstjes. Op zich absoluut niets mis mee, maar kwaliteit is nog altijd belangrijker dan kwantiteit. Ik heb een heuse lijst met interessante thema’s die ik wil aansnijden, alleen heb ik tijd én energie nodig om daar uitgebreide blogberichten rond te schrijven. Dat komt er dus niet altijd van. Het is dus zeker iets wat ik wil meenemen eens deze challenge erop zit: tijd nemen om kwalitatieve blogberichten te schrijven.
• Achter de schermen. Het lijkt misschien alsof ik heel wat dagen heb overgeslagen, maar dat komt omdat niet alle blogberichten die ik publiceerde publiek zijn. Sinds kort post ik regelmatig “achter de schermen” blogberichten die misschien wat persoonlijker zijn. Ze zijn enkel toegankelijk voor mijn nieuwsbriefabonnees. En ik moet zeggen dat het deugd doet om te schrijven zonder dat echt iedereen kan meelezen.
• Er is altijd iets om over te bloggen. Ieder jaar opnieuw sta ik ervan te kijken hoeveel inspiratie én goesting er eigenlijk is om te bloggen. Vaak zijn het kleine, dagdagelijkse dingen die je doen denken: “Ha! Daarover kan ik een blogje schrijven!”. Het enige probleem, zo blijkt, is dat ik het niet altijd even goed onthoud. Oeps. Als ik het niet opschrijf of in mijn Notion zet, dan is het idee weer weg. Zo zijn er een paar uitspraken geweest van zoonlief waarvan ik dacht: “Ha! Daarover kan ik iets schrijven!” en voor ik mij ‘s avonds in mijn gele stoel zette, was ik de uitspraken alweer vergeten. Sja.
• Je moet het zelf interessant maken. Als je een hele dag werkt en ‘s avonds in de zetel uren aan een stuk door social media scrollt, dan gebeurt er niets om over te schrijven. Of toch nauwelijks iets. Dan mag je nog zo hard kijken naar die kleine, dagdagelijkse dingen, een boeiend blogbericht ga je er niet vinden. Nope. Boeiende content maak je zelf door te leven, door te kijken naar de wereld om je heen, door dingen uit te proberen (recepten, diy’s,…), door op ontdekking te gaan,… In je zetel zitten en scrollen is makkelijk, maar niet bepaald bijzonder boeiend.
• Alles valt of staat met een planning. Vooral als je iets tijdlozere, kwaliteitsvolle blogberichten wil schrijven. Van die blogberichten die misschien wat meer als een artikel in een magazine aanvoelen. Dan heb je echt een planning nodig. Eéntje waarin je zegt wanneer je aan welke artikel wil werken, wanneer je foto’s neemt of bijhorende illustraties gaat uitwerken, wanneer je de stappen van een tutorial zal uitschrijven,… Ik kan er nog altijd niet bij hoeveel content ik én zoveel andere mensen vroeger uit onze mouw schudden alsof het niets was. Hoe deden we dat toch?! Het leek wel alsof er toen meer uren in een dag zaten.
• Bloggen is passé én helemaal springlevend. Ik denk niet dat de grote massa terug op bloggen gaat springen (alhoewel, never say never), maar toch heb ik het gevoel dat het nog steeds springlevend is. Ik zag de afgelopen weken heel wat mensen terug wat vaker een berichtje posten en het was fijn om te zien dat sommigen zelfs het stof van hun blogje bliezen. Het is misschien niet voor de grote massa, maar de die hard bloggers die zelfs nu nog steeds hun ding doen, dat blijven toch wel toppers.

Tot nu toe schreef ik sinds 5 maart 30 blogberichten wat wil zeggen dat ik 75% van de dagen toch iets postte. Hoppa! Dat brengt de totaal aantal gepubliceerde blogberichten op deze site op 1951. Het doel is om aan het einde van het jaar aan 2000 gepubliceerde blogberichten te raken. Zelfs als ik niet iedere dag post of maar twee of drie blogberichten per week, moet dat zeker lukken. Ik ga er in ieder geval voor.

Om maar te zeggen: ik schrijf nog even verder, want in mijn hoofd duurt 40 Dagen Bloggen nog tot en met Pasen. Maar ik kan al wel zeggen dat ik het weeral een bijzonder geslaagde challenge vond (vind) en dat het blijft kriebelen om meer te doen met dat bloggen. Misschien aan een iets trager tempo, dat wel.

Evi vroeg in de reacties op de Vragen staat vrij blogpost hoe het staat met mijn fitnessavonturen. Het was inderdaad de hoogste tijd om nog eens een update te geven, want intussen ben ik twee jaar aan het fitnessen. Niet dat je het zou zeggen als je me tegenkomt, maar ik merk het wel en dat is uiteindelijk het belangrijkste, toch?

Wat vind je het allerleukste om te doen in de fitness?

Ik ben tegenwoordig keihard fan van squaten. Het heeft me best wel wat tijd gekost om er in te komen, maar mijn benen zijn op een jaar tijd belachelijk sterk geworden en heel erg van vorm veranderd (ik heb enkels!). Dus langzaam maar zeker ben ik het gewicht aan het opbouwen dat ik kan squaten. Op een dag wil ik mijn eigen lichaamsgewicht kunnen squaten.

Ik moet er ook wel aan toevoegen dat hetgeen ik leuk vind om te doen in de fitness ook heel hard verschilt van moment tot moment. De afgelopen weken gingen mijn shoulder presses bijvoorbeeld ontzettend goed en kon ik opeens veel meer gewicht aan. Dan zou ik een hele tijd alleen maar shoulder presses willen doen.

Waar erger je je aan?

Mensen die meerdere toestellen tegelijk claimen zonder er hun handdoek op te laten liggen. De ongeschreven regel is om je handdoek op een toestel te leggen zodat mensen zien dat je er mee bezig bent. Er is één man in het bijzonder die een kei is in dat te doen bij ons. Hij gebruikt drie toestellen tegelijk en als je dan een toestel inneemt waar hij mee bezig is, dan is hij helemaal verbouwereerd. Eén keer heeft hij zijn tienduust kilo aan gewichten wél van de leg press gehaald voor mij omdat dat mij zelf niet lukte. Dat brengt me meteen bij de tweede ergernis: mensen die hun gewichten niet opruimen. Het is zo’n kleine moeite en het bespaart anderen heel wat frustraties.

Welke (grappige) beginnersfouten maakte je?

Op een bepaald moment werd ik in de fitness aangesproken door een vrouw die me liet weten dat ik een bepaald toestel helemaal verkeerd gebruikte. Ze probeerde het me met hand en tand uit te leggen en inderdaad, opeens voelde ik hoe mijn bilspieren volop werden geactiveerd. Jikes.

Ik heb daarna een tijd lang dat ene toestel en hoe ik het foutief gebruikte verdacht van de pijnlijke enkels. Het is ongelofelijk hoe snel je iets kan fout doen door je voet of arm net iets teveel te kantelen of door verkeerd door je benen te buigen. Daar heeft de kinesist gelukkig best wel wat bij geholpen.

Wat zou je iemand aanraden die net begint met fitnessen?

De eerste weken dat ik begon te fitnessen was het vooral het mentale heel belangrijk. Ik heb heel vaak tegen mezelf moeten herhalen dat ik ook plaats mocht innemen in die fitness. Dat het niet enkel een ruimte was waar mensen die al een sixpack hebben mochten komen. Dus ik trok me niet al te veel aan van de oefeningen, maar wel van mijn plek innemen en het mentale aspect.

Daarnaast is een fitnessroutine hebben heel belangrijk. Toen ik als zelfstandige werkte, ging ik naar de fitness op de dagen dat ik zoonlief naar school bracht (Het Vriendje en ik hebben een beurtrol). Zo moest ik niet nadenken en gewoon gaan. Tegenwoordig is die routine wat moeilijker omdat ik tijdens de middagpauze ga en soms lopen vergaderingen al eens uit, waardoor ik toch uiteindelijk de fitness skip. Niet ideaal en het is iets waar ik nog heel hard mijn weg in zoek nu.

Of iemand die al een hele poos bezig is?

Ha! Ik heb eigenlijk weinig tips voor mensen die al een poos bezig zijn. Volgens mij is het belangrijk kleine specifieke doelen te hebben, iets wat ik trouwens zelf niet heb. Ahum. Zo blijf je gemotiveerd en weet je waar je naartoe aan het werken bent. Anders kan het na een tijd misschien nogal eentonig worden en lijken alsof je geen vooruitgang maakt.

Veranderde het ook andere dingen zoals bijvoorbeeld je eet- of misschien zelfs slaappatroon?

Ik moet toegeven dat ik naar eten toe nog niet echt veel veranderingen heb gemaakt. Ahum. Kuch. Ergens zou ik dat wel willen doen, maar dat vraagt best wel wat tijd en energie en die heb ik momenteel even niet. Langzaam maar zeker probeer ik mijn lunchkes terug gezonder te maken, maar keyword is wel degelijk “langzaam”.

Wat ik wel merkte is dat mijn slaappatroon sterk is verbeterd (behalve dan misschien de afgelopen week wegens ziekte van mijn bedgenoot). Ik ben altijd een ontzettend slechte slaper geweest, maar het laatste half jaar of zo, sliep ik echt als een roos. Blijkbaar heeft mijn lijft opeens door dat het rust nodig heeft. Ha! Eindelijk.

Sowieso denk ik dat ik nog niet alles uit fitness haal, maar ik ben er de laatste maanden ook minder mee bezig. Ik probeer nog steeds minstens twee keer per week te gaan en dat lukt doorgaans wel, maar is een beetje tussen de soep en de patatten. Eigenlijk mis ik een beetje een doel, want op het gebied van fitnessdoelen doe ik maar wat. Er zijn vaag enkele doelen (een pull up kunnen doen), maar er is niets concreets. En momenteel moeten er ook even geen concrete doelen zijn omdat er genoeg andere dingen de nodige energie opeisen in het leven. Dus voorlopig is het goed zoals het is en ooit zal er wel weer tijd zijn voor meer.