Oeps…

Blijkbaar was het een ontzettend vermoeiende week dus deed ik, in plaats van blogberichten te schrijven, een flinke middagdut. Daarna gingen we op familiebezoek en nu is het avond en ben ik moe. Niet de meest bijzondere bijdrage op dag vier van veertig dagen bloggen, maar kijk, shit happens en dan gaan we gewoon verder. […]

0
Hoe zorg je dat je nooit een blogbericht van Verbeelding mist?

Hoe zorg je dat je nooit een blogbericht van Verbeelding mist?

Veertig dagen bloggen. Dat wil zeggen dat er hier best wel wat blogberichten zullen verschijnen de komende tijd. De bedoeling is natuurlijk om na die veertig dagen ook te blijven bloggen hé. Dat spreekt voor zich. Maar hoe blijf jij als lezer op de hoogte van al die blogberichten die gepubliceerd worden?

Misschien ben je een die-hard blogger die al een kleine eeuwigheid een rss-reader gebruikt. Misschien is bloggen iets dat nog relatief nieuw voor je is. Wie weet. Er zullen ongetwijfeld nog iedere dag mensen zijn die de wondere wereld van het bloggen net ontdekken.

Naar de site zelf komen is waarschijnlijk de makkelijkste manier. Je surft naar Verbeelding.org en kan dan zien of ik een nieuw schrijfsel uit mijn mouw heb geschud. Of niet. Natuurlijk moet je er dan iedere keer aan denken om naar hier te komen. De kans bestaat dan dat je het na een tijdje vergeet en dan heel wat leuke blogberichten mist. Noeeeees! 😭

Je kan de rss-feed van Verbeelding toevoegen aan je favoriete rss-reader. Je kan het vergelijken met een mailbox waarin updates van verschillende websites binnenkomen. Uiteraard kies je zelf welke websites je toevoegt aan die mailbox: je favoriete blogs, maar ook nieuwssites en podcasts kan je er in steken, zodat je nooit een update mist. Zelf gebruik ik momenteel Feeder.co al rss-reader. Je kan met de gratis account tot 200 feeds volgen. Dat is méér dan genoeg voor mij.

Ik heb zelf nog een Verbeelding Facebookpagina, maar de vraag is natuurlijk nog voor hoe lang, want Mark en de zijne, zijn uhm… nogal vreemd aan het doen. Om het zachtjes uit te drukken. Voorlopig is die Facebookpagina er nog en worden er automatisch updates gepost wanneer ik hier een blogbericht publiceer. Je kan die pagina zeker volgen, maar ik weet niet in welke mate het algoritme ervoor zal zorgen dat jij die updates ook daadwerkelijk te zien zal krijgen.

Last but not least is er ook nog de nieuwsbrief die ik sinds kort heb toegevoegd hier in de zijbalk (*wijst naar rechts*). Het is geen nieuwsbrief waarbij je bij ieder blogbericht een mail ontvangt. Nope. Het is een maandelijkse nieuwsbrief waarin ik één keer per maand een algemene, maar behoorlijk uitgebreide nieuwsbrief de deur uitstuur met een blik achter de schermen. Het allerleukste aan deze nieuwsbrief is dat ik die kan gebruiken om de nieuwsbriefabonnees toegang te geven tot afgeschermde blogberichten. Zo verschenen er de afgelopen maand twee artikels die niet leesbaar of vindbaar zijn tenzij je ingeschreven bent op de nieuwsbrief. Zie het als een soort paywall zoals bij krantensites, maar in plaats van te betalen met euro’s, betaal je met je e-mailadres. Zoiets.

En ja, zijt maar zeker dat ik me nog ga amuseren met die afgeschermde content. Yup. Want geloof me vrij, ik loop al lang rond met het plan om te werken met afgeschermde content. Hoewel ik de technische kennis heb om dat allemaal op poten te zetten, bleef ik het uitstellen en uitstellen en uitstellen. Nu is de knoop eindelijk doorgehakt en ga ik er gewoon volop gebruik van maken. Mark my words.

Hoe volg jij Verbeelding? Of hoe volg jij blogs in het algemeen?

1
Mepal lunchbowl

De terugkeer van Project Brooddoos?

Hoewel het perfect doenbaar is om tijdens de middagpauze even over huis te gaan, kies ik er toch voor om regelmatig mijn brooddoos mee naar het werk te nemen. De eerste weken gebruikte ik een brooddoos van zoonlief, maar intussen heb ik toch geïnvesteerd in een nieuwe brooddoos. Of twee. Ahum.

Back in the day, ergens in het jaar onzes heeren 2013, probeerde ik wat minder boterhammen te eten (en vooral wat minder choco) en begon ik dus te experimenteren met de inhoud van mijn brooddoos onder de noemer “Project Brooddoos”. De ene keer waren dat wraps, de andere keer een slaatje en nog een andere keer waren het gewoon overschotjes van de avond ervoor. Na een tijdje stopte ik er weer mee, maar het is zo’n projectje dat ik van tijd tot tijd probeer terug op te pikken, want het deed mijn lijf deugd.

De brooddoos die ik toen gebruikte, heb ik nog steeds, maar ik mis de inzetstukken en die waren cruciaal. Zo kon ik in de grote bak een slaatje maken en dan in een kleiner inzetstuk kipjes steken. Dat inzetstuk kon ik dan alleen opwarmen in de microgolfoven. Zo had ik warme kipjes in een slaatje. En het kleinste inzetstuk gebruikte ik voor een zelfgemaakte vinaigrette. Ideaal. Zonder die inzetstukjes was de brooddoos eigenlijk gewoon een grote bak. Niets mis mee natuurlijk, maar niet helemaal wat ik nodig had.

Na wat rond kijken kwam ik uiteindelijk uit bij Mepal, een Nederlands merk dat voorraaddozen, drinkflessen, yoghurtbekers en dus ook brooddozen in alle vormen en maten maakt. Ik vond hun Bento lunchbowl Mepal Vita “brooddoos” het meest aansluiten bij wat ik allemaal nodig had. Het is een grote doos met genoeg onderverdelingen: een klein potje voor sausjes (of nootjes), een bordje dat in twee gedeeld is, een grote kom met daarin nog een apart inzetstuk met deksel. En het mag allemaal in de microgolfoven én in de vaatwasmachine. Ook niet onbelangrijk.

Daarnaast vond ik nog een gewonere brooddoos, de Lunchbox Ellipse duo. Het is op zich ook een grote doos, maar minder kom-vormig dan de lunchbowl. Voorlopig heb ik deze alleen gebruikt voor boterhammen, maar je kan deze lunchbox zeker ook gebruiken voor slaatjes. Of wraps. Ik wil er zelf alleen geen zaken in meenemen die moeten opgewarmd worden, want het compartiment mag niet in de microgolfoven. Mezelf kennende knal ik die volledig lunchbox in de microgolfoven en ontploft het hele ding. Oeps.

Maar dus… Brooddozen is één ding natuurlijk. Nu de inhoud nog. En daar wringt het een beetje. Boterhammen maken ‘s ochtends, dat valt nog relatief goed mee, maar ik geraak niet in het ritme om de avond voordien een uitgebreidere lunch voor te bereiden zoals ik ten tijde van Project Brooddoos deed. Inspiratie genoeg met dank aan de vele bento-reels die ik voorgeschoteld krijg op Instagram. Alleen is de energie wat verder te zoeken. Sja. Zoals met alles zal het waarschijnlijk neerkomen op voorbereiding en tijd maken.

Voorlopig doe ik het dus nog even met boterhammenlunches, maar over een paar weken of maanden wil ik toch die lunchbowl ten volle gaan benutten. Het plan is er, de brooddozen zijn er, nu de inhoud nog. En ongetwijfeld maak ik het weer moeilijker dan dat het eigenlijk is. 😅

0